میراث فرهنگی جهانی در چین کدامند؟

چین، با تاریخ طولانی و فرهنگ باشکوه خود، به خاطر میراث فرهنگی غنی و متنوع خود در سراسر جهان مشهور است. از سال ۱۹۸۷، مکان‌های میراث فرهنگی متعددی در چین در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده‌اند. تا سال ۲۰۲۴، چین ۵۶ مکان میراث فرهنگی جهانی دارد. این مکان‌ها نه تنها دستاوردهای باشکوه تمدن چین را به نمایش می‌گذارند، بلکه دارایی‌های فرهنگی ارزشمندی را برای جهان فراهم می‌کنند.

شهر ممنوعه

شهر ممنوعه که در پکن با نام کاخ امپراتوری نیز شناخته می‌شود، در دوران سلسله‌های مینگ و چینگ به عنوان کاخ امپراتوری مورد استفاده قرار می‌گرفت. ساخت و ساز آن در سال ۱۴۰۶ در زمان سلطنت امپراتور یونگل از سلسله مینگ آغاز شد و در سال ۱۴۲۰ به پایان رسید. شهر ممنوعه با مساحتی بالغ بر ۷۲۰ هزار متر مربع، بیش از ۸۷۰۰ اتاق، شامل کاخ‌ها، عمارت‌ها و دروازه‌ها را در بر می‌گیرد. این شهر نه تنها شاهکار معماری باستانی چین است، بلکه نمادی از آخرین سلسله فئودالی در چین، سلسله چینگ، نیز می‌باشد. در سال ۱۹۸۷، شهر ممنوعه به عنوان میراث فرهنگی جهانی ثبت شد و به یکی از اولین میراث فرهنگی جهانی چین تبدیل شد.

دیوار بزرگ

دیوار بزرگ چین یک پروژه دفاعی نظامی مهم از چین باستان است که ساخت آن از قرن هفتم پیش از میلاد آغاز شد. این دیوار بارها بازسازی و توسعه یافته و بیش از ۲۱۰۰۰ کیلومتر امتداد یافته است. دیوار بزرگ از کوه ببر در استان لیائونینگ در شرق آغاز می‌شود و در گذرگاه جیایوگوان در استان گانسو در غرب پایان می‌یابد و از کوه‌ها، دره‌ها و بیابان‌ها عبور می‌کند. دیوار بزرگ نمادی از خرد و قدرت مردم چین باستان و گواهی بر ادغام تاریخی و درگیری‌ها بین گروه‌های قومی مختلف در چین است. در سال ۱۹۸۷، دیوار بزرگ به عنوان یک میراث فرهنگی جهانی ثبت شد.

معبد بهشت

معبد بهشت که در بخش جنوبی پکن واقع شده است، مکانی بود که امپراتوران سلسله‌های مینگ و چینگ در آن قربانی‌هایی را به بهشت تقدیم می‌کردند و برای برداشت خوب محصول دعا می‌کردند. ساخت آن در سال ۱۴۲۰ در زمان سلطنت امپراتور یونگل از سلسله مینگ آغاز شد. معبد بهشت با مساحتی تقریباً ۲.۷۳ میلیون متر مربع، نمونه‌ای قابل توجه از معماری قربانی باستانی چینی است. سازه‌های اصلی شامل تالار دعا برای برداشت خوب، طاق امپراتوری بهشت و محراب تپه‌ای دایره‌ای هستند که به خاطر مقیاس بزرگ و هنر معماری نفیس خود شناخته می‌شوند. در سال ۱۹۹۸، معبد بهشت به عنوان یک میراث فرهنگی جهانی ثبت شد.

کاخ تابستانی

کاخ تابستانی، واقع در حومه شمال غربی پکن، نمونه‌ای از باغ‌های امپراتوری سلسله چینگ است. ساخت و ساز آن در سال ۱۷۵۰ در زمان سلطنت امپراتور چیان‌لونگ آغاز شد و متعاقباً به دلیل جنگ چندین بار مرمت شد. این کاخ تابستانی با مساحتی حدود ۲.۹ میلیون متر مربع، دریاچه کونمینگ و تپه طول عمر را به عنوان اجزای اصلی خود دارد که جوهره هنر باغبانی کلاسیک چینی را به نمایش می‌گذارد. این کاخ به عنوان "موزه باغ‌های سلطنتی" شناخته می‌شود. در سال ۱۹۹۸، کاخ تابستانی به عنوان میراث فرهنگی جهانی ثبت شد.

غارهای موگائو

غارهای موگائو، واقع در دون‌هوانگ، استان گانسو، یکی از بزرگترین و بهترین گنجینه‌های حفظ‌شده هنر بودایی در جهان است. ساخت غارهای موگائو در سال ۳۶۶ میلادی آغاز شد و آنها گنجینه‌ای از نقاشی‌های دیواری، مجسمه‌های نقاشی‌شده و نسخه‌های خطی را در خود جای داده‌اند که نمایانگر بیش از هزار سال هنر بودایی از دوره شانزده پادشاهی تا سلسله یوان است. در سال ۱۹۸۷، غارهای موگائو به عنوان میراث فرهنگی جهانی ثبت شدند.

آرامگاه امپراتور اول چین و ارتش سفالین

آرامگاه امپراتور اول چین و ارتش سفالی، واقع در شی‌آن، استان شانشی، یکی از بزرگترین و پیچیده‌ترین سازه‌های آرامگاهی چین باستان است. ساخت این آرامگاه در سال ۲۴۶ قبل از میلاد آغاز شد. گودال‌های ارتش سفالی شامل هزاران سرباز و اسب سفالی واقعی است که هنر مجسمه‌سازی و سازماندهی نظامی قابل توجه چین باستان را به نمایش می‌گذارد. در سال ۱۹۸۷، آرامگاه امپراتور اول چین و ارتش سفالی به عنوان میراث فرهنگی جهانی ثبت شد.

شهر باستانی لیجیانگ

شهر باستانی لیجیانگ، واقع در لیجیانگ، استان یون‌نان، شهری باستانی و به خوبی حفظ شده متعلق به قوم ناشی است. لیجیانگ که در دوران سلسله سونگ تأسیس شد، به خاطر فرهنگ منحصر به فرد ناشی، طرح باستانی شهر و مناظر طبیعی زیبایش شناخته می‌شود. این شهر دارای ساختمان‌ها و خیابان‌های باستانی بسیاری است که به خوبی حفظ شده‌اند و خرد و خلاقیت مردم ناشی را نشان می‌دهند. در سال ۱۹۹۷، شهر باستانی لیجیانگ به عنوان میراث فرهنگی جهانی ثبت شد.

شهر باستانی پینگ یائو

شهر باستانی پینگ یائو، واقع در استان شانشی مرکزی، یکی از بهترین شهرهای باستانی حفظ شده از سلسله‌های مینگ و چینگ در چین است. این شهر که در دوران سلسله ژو غربی تأسیس شد، در سال ۱۳۷۰ در زمان سلطنت امپراتور هونگ وو از سلسله مینگ گسترش یافت. این شهر باستانی شامل ساختمان‌های متعدد و به خوبی حفظ شده از سلسله‌های مینگ و چینگ، مانند دیوارهای شهر، دفاتر دولتی، دفاتر امنیتی و مؤسسات تجاری است که زندگی شهری و رونق تجاری چین باستان را به نمایش می‌گذارد. در سال ۱۹۹۷، شهر باستانی پینگ یائو به عنوان میراث فرهنگی جهانی ثبت شد.

باغ‌های کلاسیک سوژو

باغ‌های کلاسیک سوژو، واقع در سوژو، استان جیانگ‌سو، نمایندگان نمونه‌ای از هنر باغ‌سازی کلاسیک چینی هستند. قدمت این باغ‌ها به دوره بهار و پاییز برمی‌گردد و در طول قرن‌ها دستخوش ساخت و ساز و گسترش شده‌اند و سبک‌های باغ‌سازی منحصر به فردی را شکل داده‌اند که توسط باغ مدیر فروتن، باغ لینگرینگ و باغ استاد نتس به نمایش گذاشته شده‌اند. باغ‌های کلاسیک سوژو که به خاطر طرح‌بندی‌های پیچیده، مناظر غنی و معماری نفیس خود شناخته می‌شوند، در سراسر جهان مشهور هستند. در سال ۱۹۹۷، باغ‌های کلاسیک سوژو به عنوان میراث فرهنگی جهانی ثبت شدند.

چشم‌انداز فرهنگی دریاچه غربی هانگژو

چشم‌انداز فرهنگی دریاچه غربی هانگژو، واقع در هانگژو، استان ژجیانگ، به خاطر مناظر طبیعی زیبا و میراث تاریخی و فرهنگی غنی‌اش مورد توجه است. این دریاچه که با کوه‌ها احاطه شده است، مملو از نقاط دیدنی و مکان‌های تاریخی معروف متعددی مانند گذرگاه سو، گذرگاه بای، بتکده لیفنگ و سه استخر آینه‌ای ماه است. دریاچه غربی مدت‌هاست که الهام‌بخش شاعران و هنرمندان چینی بوده و نمادی مهم از فرهنگ سنتی چین است. در سال ۲۰۱۱، چشم‌انداز فرهنگی دریاچه غربی هانگژو به عنوان میراث فرهنگی جهانی ثبت شد.

مرکز تاریخی ماکائو

مرکز تاریخی ماکائو، واقع در منطقه اداری ویژه ماکائو، گواهی بر تبادل فرهنگی بین شرق و غرب است. از اواسط قرن شانزدهم، ماکائو مرکز مهمی برای تبادل فرهنگی بین چین و جهان غرب بوده است. این مرکز تاریخی، بسیاری از بناهای تاریخی با سبک‌های معماری پرتغالی و چینی، مانند ویرانه‌های سنت پاول، معبد A-Ma و میدان سنادو را در خود جای داده است. در سال ۲۰۰۵، مرکز تاریخی ماکائو به عنوان میراث فرهنگی جهانی ثبت شد.

سنگ‌نگاره‌های دازو

حکاکی‌های سنگی دازو، واقع در منطقه دازو، چونگ‌کینگ، نمایندگان نمونه‌ای از هنر حکاکی سنگی چینی در اواخر دوره هستند. ساخت حکاکی‌های سنگی دازو در دوران سلسله تانگ آغاز شد و در مناطق بیشان و بائودینگشان متمرکز شده‌اند. این حکاکی‌ها موضوعات متنوع و غنی از جمله داستان‌های بودایی، تائوئیست و کنفوسیوسی و همچنین فولکلور را به تصویر می‌کشند. حکاکی‌های سنگی دازو که به خاطر تکنیک‌های حکاکی نفیس و مفاهیم عمیق فرهنگی خود شناخته شده‌اند، در سال ۱۹۹۹ به عنوان میراث فرهنگی جهانی ثبت شدند.

فوجیان تولو

تولوهای فوجیان، ساختمان‌های مسکونی منحصر به فردی هستند که در منطقه کوهستانی جنوب غربی استان فوجیان واقع شده‌اند. این تولوها که از سلسله‌های سونگ و یوان به بعد ساخته شده‌اند، با دیوارهای بزرگ گلی و اشکال دایره‌ای و مربعی متمایز خود شناخته می‌شوند. این ساختمان‌ها به عنوان سازه‌های مهم زندگی جمعی و دفاعی برای مردم هاکا عمل می‌کردند. تولوهای فوجیان، جذابیت بی‌نظیر معماری سنتی چینی و فرهنگ هاکا را نشان می‌دهند. در سال ۲۰۰۸، تولوهای فوجیان به عنوان میراث فرهنگی جهانی ثبت شدند.

غارهای یونگانگ

غارهای یونگانگ، واقع در داتونگ، استان شانشی، نمایندگان نمونه‌ای از هنر غارنشینی بودایی چینی هستند. ساخت غارهای یونگانگ در دوران سلسله وی شمالی آغاز شد و شامل ۴۵ غار اصلی است که مجسمه‌های بودایی در مقیاس بزرگ و نقاشی‌های دیواری نفیس را در خود جای داده‌اند و هنر بودایی را از سلسله وی شمالی تا سلسله‌های سوئی و تانگ به نمایش می‌گذارند. در سال ۲۰۰۱، غارهای یونگانگ به عنوان میراث فرهنگی جهانی ثبت شدند.

تفرجگاه کوهستانی چنگده و معابد اطراف آن

تفرجگاه کوهستانی چنگده و معابد دورافتاده آن، واقع در چنگده، استان هبی، آثار شاخصی از باغ‌های امپراتوری و معماری مذهبی سلسله چینگ هستند. ساخت و ساز آن در سال ۱۷۰۳ در زمان سلطنت امپراتور کانگشی آغاز شد و بیش از ۸۰ سال ادامه یافت. این مجموعه مساحتی تقریباً ۵.۶۴ میلیون متر مربع را پوشش می‌دهد و شامل تفرجگاه کوهستانی، هشت معبد بیرونی و سایر نقاط دیدنی است. این تفرجگاه به دلیل مقیاس بزرگ، طراحی نفیس و ادغام هماهنگ با چشم‌انداز طبیعی شناخته شده است. در سال ۱۹۹۴، تفرجگاه کوهستانی چنگده و معابد دورافتاده آن به عنوان میراث فرهنگی جهانی ثبت شدند.

پناهگاه‌های پانداهای غول‌پیکر سیچوان

پناهگاه‌های پاندای غول‌پیکر سیچوان، واقع در استان سیچوان، بزرگترین زیستگاه طبیعی پاندای غول‌پیکر در جهان هستند. این پناهگاه‌ها شامل چندین منطقه حفاظت‌شده طبیعی مانند ولونگ، کوه سیگونیانگ و کوه جیاجین هستند که از گیاهان و جانوران نادر متعددی، به ویژه پاندای غول‌پیکر در معرض خطر انقراض، محافظت می‌کنند. در سال ۲۰۰۶، پناهگاه‌های پاندای غول‌پیکر سیچوان به عنوان میراث فرهنگی جهانی ثبت شدند.

کوه هوانگشان

کوه هوانگشان، واقع در استان جنوبی آنهویی، به خاطر «پنج شگفتی» خود مشهور است: کاج‌های عجیب و غریب، صخره‌های عجیب و غریب، دریایی از ابرها، چشمه‌های آب گرم و برف زمستانی. از زمان‌های قدیم، کوه هوانگشان منبع الهام برای ادبا و هنرمندان چینی بوده و عنوان «دیدنی‌ترین کوه زیر آسمان» را به خود اختصاص داده است. در سال ۱۹۹۰، کوه هوانگشان به عنوان میراث فرهنگی جهانی ثبت شد.

کوه تای

کوه تای، واقع در استان مرکزی شاندونگ، مهمترین کوه از پنج کوه بزرگ چین است که به خاطر چشم‌انداز طبیعی باشکوه و میراث فرهنگی عمیقش مورد توجه قرار گرفته است. از زمان‌های قدیم، کوه تای مکان مهمی برای مراسم قربانی امپراتوری و نمادی از وحدت ملی بوده است. در سال ۱۹۸۷، کوه تای به عنوان میراث فرهنگی جهانی ثبت شد.

میراث فرهنگی جهانی چین نه تنها دستاوردهای باشکوه تمدن چین را به نمایش می‌گذارند، بلکه دارایی‌های فرهنگی ارزشمندی را برای جهان فراهم می‌کنند. این میراث فرهنگی نه تنها نمادهای مهم تاریخ و فرهنگ چین هستند، بلکه گنجینه‌های مشترک تمدن بشری نیز می‌باشند. حفاظت و انتقال این میراث فرهنگی مسئولیت تک تک ماست. با درک و قدردانی از این میراث فرهنگی جهانی، می‌توانیم غنا و تنوع تمدن بشری را بهتر درک کنیم. در آینده، باید به حفاظت از این میراث فرهنگی گرانبها ادامه دهیم و به آنها اجازه دهیم در عصر جدید حتی درخشان‌تر بدرخشند.